Verslag van de Dag
Vrijdag 26 augustus 2016
Er zat wat vertraging in mijn laatste verslagje, maar ik was mijn trouwe lezers natuurlijk niet vergeten! Want wat hadden we een prachtige laatste dag zeg! ’s Ochtends eerst nog lekker getimmerd. Er is op vrijdagochtend vaak wat minder hulp van de leiding, omdat er ook al veel opgeruimd moet worden. Toch kunnen kinderen vaak zelf wel nog wat timmeren, of ze gaan lekker knutselen of gewoon heerlijk ‘chillen’ in hun hut. Het weer was op deze vrijdag wat aangenamer dan de dagen ervoor, de temperatuur was wat lager, en daardoor had iedereen toch wat meer energie.
Vrijdag is altijd een dag waarop heel veel verschillende dingen gebeuren. Vanaf 12 uur hebben de kinderen pauze. De leiding heeft dan altijd hun ‘snacklunch’. Dat is voor wat extra kracht, die is in de middag wel nodig. Ook alle kinderen konden lekker nog even wat eten in hun hut. Vanaf 1 uur moesten alle kinderen, met hun spullen, verzamelen achter het lint. Op dat moment werden de hoogste hutten klaargemaakt om omgetrokken te worden. Dat doen we omdat we die hoge hutten niet meer veilig ‘normaal’ kunnen slopen. Als ze omgetrokken zijn liggen ze op de grond, en kunnen ze dus wel goed gesloopt worden. Ik zat dit jaar zelf ook weer in een omtrekteam, dat is toch wel gaaf hoor! Ik voel me niet altijd nuttig (tegen de tijd dat ik een kruislat losgeslagen heb is de rest van de hut al door de rest in elkaar gemept), maar ik voel me wel altijd heel stoer. Ik zal ook nog even uitleggen wat een omtrekteam dan precies doet. Een belangrijk persoon in een omtrekteam is de klimmer, bij ons was dat Anke. Die klimt naar de hoogste verdieping van de hut, om daar een touw vast te maken. Zodra de klimmer beneden is wordt de eerste verdieping van de hut helemaal losgeslagen. Alle kruislatten gaan los, en ook de balken en de deur moeten eraf. Als de hut een brug heeft, en de buurhut wordt niet omgetrokkken, moet de brug ook los. Als we dat niet doen is de hut nog te stevig, en krijgen de kinderen hem niet omgetrokken. Nu was dat dit jaar sowieso heel lastig, omdat alle palen goed vastgezogen zaten in de grond. Bijna alle groepjes hadden hulp nodig van de leiding!
Vlak voor het omtrekken, toen de omtrekteams al bezig waren, kregen alle kinderen nog een glas kinderchampagne, om te proosten op 10 jaar TiDoCa. Ik kreeg een paar vragen van kinderen hoe dat nou eigenlijk kan. Op donderdag kreeg Paul een prijs omdat hij al 15 jaar bij het Timmerdorp zit, maar TiDoCa bestaat pas 10 jaar. Dat is best gek, toch? Dat komt omdat TiDoCa een nieuwe organisatie is. Vroeger was er ook al een Timmerdorp, en die organisatie is ermee gestopt. TiDoCa heeft toen het Timmerdorp opnieuw ‘opgestart’, en een deel van de leiding van het oude Timmerdorp is toen gebleven. Vandaar dat sommige mensen al langer leiding zijn dan dat TiDoCa bestaat.
Nou, dat was even een tussenstapje in mijn verslag over de vrijdag. Na het omtrekken was het voor iedereen tijd om te gaan slopen. Met de hulp van heel veel leiding en ouders ging het supersnel. Er wordt altijd van boven naar beneden gesloopt. Eerst de bovenste verdieping, en zo door tot je op de grond bent. Onbewerkt hout mocht naar de houtstapel, geverfd hout en deuren moesten naar de container. Daar stond ik, om te zorgen dat de container goed gevuld werd. Met de hulp van Erik (die is echt sterk!) ging dat erg snel en soepel. Ik vind het altijd heel grappig dat ik aan het begin van de middag die container in stap, en aan het eind van de middag eruit kom en zie dat alle hutjes opeens weg zijn.
Wat op vrijdag vaak het lastigste is, is het afmaken van de middag. Als de hut gesloopt is ligt het veld nog vol met troep. Houtjes, papiertjes, spijkers, en dat moet allemaal weg. Maar iedereen is ook heel moe. Gelukkig ging dat gister toch wel erg goed, en heeft iedereen nog hard gewerkt om zo snel mogelijk het veld leeg te krijgen. Zodra het veld schoon was kregen alle deelnemers een vaantje en een rolletje snoep, en konden ze lekker nog even naar huis.
Voor de leiding kwam er toen soep met broodjes. Dat is altijd een hele welkome maaltijd na een middag slopen. Nadat we dat gegeten hebben moeten wij altijd nog even door. De brandstapel wordt gecontroleerd, want de fik mag pas doorgaan als de brandweer en de gemeente alles goedgekeurd hebben. Ook moet de fietsenstalling nog afgebroken worden, moeten de Timmerdorpwagens weg, allemaal kleine klusjes die nog gedaan moeten worden.
Gelukkig hadden we iets moois om naar uit te kijken: de fik! Om half 8 ging de fik erin. Merel had de eer om de fik aan te steken. Met een prachtig brandweerpak aan liep ze door een haag van alle vrijwilligers, en was het zover. De fik van 2016 kon beginnen. Omdat het hout zo droog was ging het eigenlijk allemaal supersnel, en werd al een prachtige fik. Zodra de toren omviel was Timmerdorp 2016 écht voorbij. Voor de vrijwilligers is dat altijd het moment dat er lekker een drankje gedronken kan worden. Daarna is het tijd voor onze jaarlijkse duik in de sloot. Ik zeg elk jaar dat ik niet ga, en elk jaar ga ik toch wel… Ach, het is ook wel heel gezellig! De rest van de avond is het voor alle vrijwilligers een heerlijke afsluiting van onze week, bij het mooiste kampvuur wat je je voor kan stellen.
Voor nu sluit ik mijn verslagjes af, ik denk dat ik nog even een beetje bij moet gaan slapen.
Allemaal alvast weer veel succes op school, en hopelijk zie ik jullie volgend jaar!
Groetjes!!